Kötülük, bilinen kabullerle açıklanmaya ihtiyaç duymayacak açıklıkta ve bu(a)radadır; ama “gözleri ve kulakları hakikate kapalı olanlar” için artık iyilikten ayırt edilemeyecek kadar iyiliğin sınırlarına açılmış kuzu postunda tilkidir.
Yaylagül Ceran Karataş’ın uzun yıllardır üzerinde çalıştığı “kötülük” meselesi, tarihsel süreç içerisinde yapılagelen tartışmalar bağlamında Küreselleşen Karanlık’ta etraflıca masaya yatırılıyor.
Kötülükle ilgili etik, ontolojik ve teolojik kabullerin kötülük “sıradanlaştığında” köklerinden sarsılarak içimize yerleşmesi kaçınılmazdır. Teodisenin kaynağı kabul edilen Epikür’ün “Tanrı ve kötülük” sorularıyla başlayan bu kitap, antropodise tartışmalarıyla kötülüğün sınırlarında (bazen içinde bazen dışında) gezen Âdemoğulları için kapsamlı bir tahlil.)