“Şu ömrü mevsimlere benzetenler iyi etmişler doğrusu. Herkesin bir ilkbaharı, bir yazı, güzü, kışı oluyor işte.”

Mahalle Kahvesi, Sait Faik öykücülüğünde bir nirengi noktasıdır. Edebiyatımızın yön veren anlatıcısının getirdiği yeni bakış ve duyuş, ardılı kuşakları etkilemiş, modern öykücülüğün gelişiminde öncü rol üstlenmiştir. Özellikle bir kent anlatıcısının insana, çevreye, doğaya dönük gözlemlerinin öykülenişindeki anlatım biçimi “yeni edebiyat”ın kuruluşunda etkin olduğu kadar, özgün bir zenginlik taşımaktadır.

Yazarın belleğinden süzülen, ustalık dönemine ait öykülerin toplandığı bir kitaptır Mahalle Kahvesi. Her türlü aymazlığı reddeden, vurdumduymazlıktan hazzetmeyen, dostluğa ve sevgiye kucak açan, çalışmanın yüceliğine inanan, unutulmuş duygulara ve terkedilmiş insanlık durumlarına dahi içli ve içtenlikli bakan bir anlatıcıyla karşılaşırız Mahalle Kahvesi’nde.

“Yaşama arzusu ile hayatı sevme bilinci, Sait Faik öyküsünün başat ögesidir. Severek var olmak ve yazarken, okurken, yaşarken hep bu duygunun sarmalında gezinmek, onun anlatısının rengi, soluğudur. Okurlar da, bu kitabın her öyküsünde işte bu sesin ritmini hissedecek, bu sözün ahengini bulacaktır.”