2024 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’ne değer görülen Zelal Dicle Baz, sert gerçekçi, ironik bir yazar. Herkesin duyguları yücelttiği, “bayıldığı”, “uçtuğu” çağımızda hiçbir rüzgâra kapılmadan varoluşun karanlık tarafına odaklanıyor, dünyaya ait olmanın utancıyla giderek hissizleşen insanı anlatıyor.
 
Misafir Evinde Ölmek’teki öykülerde “işlerin ne kadar çirkinleşebileceğini görmek” için sabırla bekleyen bir anlatıcı var. “Biyolojik olarak insan olmanın ortaya koyduğu çirkinliğin kültürel çirkinlikle acılaşmış o kusmuğumsu halini” merak ediyor. Tüm ailesini, dünyayı zehirlemek isterken bile sakin. Annesinin onu beğenmemesini veya ihaneti kolayca sindirebilecek kadar serinkanlı. İyimser hiçbir düşünceye sığınmadan okura işin aslını, yüzleşmekten kaçtığımız o çıplak gerçeği gösteriyor.
 
Özne ile eylemi arasındaki mesafeyi artıran her şeye kalemini doğrultan genç bir yazardan insanın içini üşüten öyküler.
 
‘‘Misafir evinde ölmek. Sana inananların seni kucakta taşımaları. Arabanın penceresinden cenneti ve cehennemi görmek belli belirsiz. Sonra müritlerinin ya da Allah Baba’nın ocağında dirilmek üzere derin bir uykuya dalmak. Yaşadığım olayların tekrar edeceğine inanmışımdır her zaman. O misafir evlerinde ne vardı? Ne uyutuyordu beni? Hatırlamak isterim. Bugünlerde veya seneye veya belki beş sene sonra neden öleceğimi anlamak için.’’