Dünya döndükçe az, döndükçe beyaz
Uyandım ve azalan sulara buladım aklımı
Ey doğusu bir avuç insanın, ey avucumda büyüyen şefkat
Bu uzun rüyayı kim ki taşlardan oyup yerleştirdiyse içime
Bir kuzgun salınsın ve dağılsın ince bileğinde bir haber
Ölmeye yatıyorum n’olur gel
Kan çektim yüzüme biraz