Osmanlı Resim Sanatında Saz Üslubu, on altıncı yüzyıldan bu yana Osmanlı resim sanatında özel bir yeri olan, zarif motifleriyle çağlar boyunca herkesi cezbeden saz üslubunu, adının kökeninden uygulama biçimlerine kadar tüm yönleriyle ele alıyor. Kökleri İç Asya ve Uzakdoğu’ya uzanan, yolculuğu İsfahan ve Tebriz üzerinden İstanbul’a kadar süren saz üslubunun temel motiflerinin de ele alındığı kitap, üslubun gelişim sürecini tarihsel örneklerle açıklıyor.

Topkapı Sarayı nakkaşhanesinde “Saz Kolu” adıyla ayrıca değerlendirilen saz üslubunda yapılan resimler için seçilen konu ve motiflerin kaynağının, Şah Kulu, Veli Can ve diğer pek çok ressamın bu kaynakları yorumlama becerilerinin tarihsel örneklerle gözler önüne serildiği Osmanlı Resim Sanatında Saz Üslubu, üslubun dünya sanat tarihine “Siyah Kalem” grubunun çalışmalarıyla geçmiş, on dördüncü yüzyılda yaygın kalem-i siyahî resim geleneğiyle bağına da değiniyor. 

Sanat tarihçisi akademisyen Banu Mahir’in üslubun tezhipten minyatüre, kitap süslemeciliğinden kalemişine, halı ve kilim dokumacılığına kadar pek çok alanda uygulamalarına yer verdiği kitap, Osmanlı sanatında resim, ressamlık gibi konular hakkında düşünmeyi sağlıyor. Saz üslubu hakkında böylesine ayrıntılı kaleme alınmış tek metin olan Osmanlı Resim Sanatında Saz Üslubu, okurun, bu üslubun sanatçılarının dünyayı algılama ve görme biçimlerine dair bir fikir edinmesine de yardımcı oluyor.