Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Türkiyatın Seyri, Şarkiyatçılığın Menzili, Türkiye'de ciddi bir Şarkiyatçılık eleştirisi geliştirilmesine engel olacak derecede Türkçülükle karıştırılan Türkiyatı, Şarkiyatçılıkla ilişkisi açısından inceliyor. Orta Çağ'da bir korku ve endişe kaynağı olarak şekillenen Türk algısından Türkiyata geçişte Türk figüründe yaşanan değişim ve dönüşümleri gösteriyor.
Osmanlı döneminde filoloji ve arkeoloji eliyle Şarkiyatçılığın menzilinde İslam ve Türk tanımları ile millet, din, coğrafya ve sanat gibi alanlarda oluşan siyaseti çözümleyen eser, Cumhuriyet döneminde ise tarih ve dil tezleri üzerinden inşa edilmeye çalışılan Türk figürünün Şarkiyatçı bir Türkiyatla bağlantısına dikkat çekiyor.
Türkiyatın kendisini Şarkiyatçılıktan özerkleştirebilmesi için Batı-merkezcilik eleştirisine girişmesi gerektiğini öne süren eser, Tanzimat ve Cumhuriyet tarihini "cereyanlar" dışından okuyan alternatif bir menzil ve seyir alanının varlığını işaret ediyor.