Fransız Psikanalizinin en önemli isimlerinden biri olan Jean Laplanche (1924-2012), bu çalışmasında yalnızca psikanalitik kuramın değil, ruhsal aygıtın da temel kutuplaşması olarak ele aldığı yaşam ve ölüm ikililiğinin Freud’un yapıtında geçirdiği evrimin izini sürüyor. Yaşamın insani düzlemde kendini simgeleştirirken kendi ötekisine dönüşmesini üç devinim içerisinde takip eden Laplanche, sırasıyla cinselliğin sorunsalı, benliğin sorunsalı ve ölüm dürtüsünün sorunsalını inceliyor.

Bu titiz çalışmanın gösterdiği üzere psikanaliz, felsefedeki kimi yaklaşımlar gibi insan yaşamını ölümlülüğün perspektifine yerleştiren bir varoluş kavramını merkezine alırsa asıl nesnesi olan bilinçdışından ve bilinçdışında gerçekleşen devinimlerden uzaklaşacaktır. İşte bu nedenle, Laplanche’a göre yaşam ve ölüm, soyut birer kavram olarak psikanalitik uygulamanın doğrudan referansı olamaz.