Toprak insanların altından kaymaktadır, standartlaşmış şehirlerin içinde kalan insanlar haline gelinmeye başlanır. Botanik terimi burada devreye girer. Ayrık otu veya çilek. Bunlar radikandır. Bu çevre, artık tarihten de kopmuştur; eski şehirden eser kalmamıştır. Unutulmaktadır eskiler. Giden gitmiştir. Portatif hayatlara geçilmektedir. Köksüzleşmiş kültürlerden başka bir şey geriye kalamaz bu durumda. Tıpkı vahşi otların orada burada ortaya çıkması gibi insanlar dağınık ve kırılgan bir şekilde bitmeye başlarlar yeni topraklarda. Kültür taşınan bir şey haline gelir, çünkü sabit bir şekilde yerinde durma imkânlarını kaybetmiştir. Radikan bu duruma ait bir kavramdır. Kökü kendinden menkul, her seferinde öncü sanatlarla boşluk yaratıp eskiyi yok eden modern bir radikalliğin tersidir. Yersizyurtsuzlaşmış insanların yersizyurtsuzlaşmış kültürlerinin gittiği yerlerde, sonradan, yerini yurdunu bulmasıdır. Tıpkı sarmaşıklar gibi; ilerleyerek, tırmanarak, sarılarak ek-kökünü taşır ve genişler, yayılır, kapsar bulaştığı yeri:

“Sarmaşıkgillerden, almaşık düzenli, değişik biçimli ve koyu yeşil renkli yaprakları, şemsiye ya da demet durumunda toplu çiçekleri olan, sap ve dallarından çıkan küçük “ek köklerle” dik ve düz yerlere yapışarak tırmanan, bahçelerde çardak vb. yapmakta yararlanılan, tırmanıcı bir bitki.”