Kompleksten ruhunu çürütmeye bir adım uzakta, egosunun tamamen altında kalmış, dizginlerini kibirlerine vermiş, ben benimciliğe teslim olmuş uyduruk, sahte karakterleri var dünyanın.
Bir de tüm bunlara inat, uçan balonlarına umutlar bağlayıp gökyüzünde süzülen, yalnızlığı sahiplenmiş bizler...
Tepeden bakmak gerek bazen hayata ve onu karalayanlara...
İyimserliğe sarılıp; bulutlara, masum, mutluluk saçan, rengarenk tablolar asabilmeli insan.
Sek sek oynarken içindeki, saçları dağılmış, dizleri kanadığı halde gülümseyen çocukla;
Acısını öldüremiyorsa, sebep olanı gömebilmeli insan...