İki kandaş Türkmen Beyi...
Tuğrul ve Çağrı Beyler...
Birlikte omuzlamışlardı Türkmen’in yükünü.
Birlikte başlamışlar, birlikte savaşmışlar, yenilmişler, yenmişler, yok olmanın eşiğinden dönüp, en yükseğe...
Büyük bir utkunun ardından doğan devlete uzanmışlardı!
Onca derdin ardından düş gerçekleşti ya durulmazdı artık.
Durmak istense de durulmazdı, durulamazdı artık.
Her geçen gün daha fazlaya, daha iyiye ve büyümeye...
Türkmen gündoğusundan gelmeyi sürdürdükçe, yeter olanlar yetmezdi artık.
Yıllar geçer, ömür tükenir, yine de yetmez, bitmezdi artık.
Kandaşların hükmü, birbirlerine omuz verdiğince sürer.
Öylesine bir güçtür ki ortaya çıkan...
“Yanında kandaşın olduktan sonra başkasına ne gerek!”