Ekoloji teriminin kökeni Yunanca’da ev anlamına gelen ‘oikos’ sözcüğüne dayanmaktadır. Bilim dünyasında ilk kez Alman Zoolog Ernst Haeckel tarafından ‘ekologie’ sözcüğüyle 1869 yılında kullanılan ekoloji teriminin, ayrı bir bilim olarak kabulü ise 1900’lü yıllara rastlamaktadır. Ekoloji, canlıların birbiriyle ve canlı cansız çevreleriyle ilişkilerini inceleyen bilim olarak açıklanmaktadır.

1800’lü yılların son yarısında nesnesini insan dışındaki canlılar olarak benimseyen ekoloji, 1900’lü yılların başında insana yer vermeyen çizgisini sürdürmüştür. İnsanın ekoloji bilimine dâhili, bitki ve hayvan topluluklarının ortamlarıyla etkileşimlerinde insanında bir işlevi olduğunun kabulüyle başlamıştır. Buna göre, insanlar bulundukları doğal ortamın çok değişik nitelikte olan klimatik (sıcaklık, nem, hava hareketi gibi), edafik (toprak özellikleri gibi), biotik (hayvan, bitki ve mikroorganizma gibi) ve fiziksel unsurlarıyla ilişki ve etkileşim halindedir. İnsanların ekolojik çevre unsurlarıyla ilişki ve etkileşimi hayatın her alanında gözlemlenmektedir. Bu ilişki ve etkileşim neticesinde ekolojik çevrede olumlu ve olumsuz etkiler meydana gelmektedir. Turizm, insan ve ekolojik unsurlar arasındaki etkileşimin yoğun yaşandığı bir endüstri olarak, ekolojik çevre üzerinde oldukça büyük etkilere sahiptir.