Vur Ulan Vur, bir linç öyküleri derlemesi...
Linç, sözün sahiden bitişi, sözün ezilmesi, sözün boğulmasıdır... Barbarlıktır. Linç karşısında, edebiyat nefes alamaz. Linç atmosferi, edebiyata nefes aldırmaz, susturur. Kitaptakilerin önemli bir bölümünün kısa öyküler oluşu, belki biraz da bunun ifadesi. Kısa ve tok öyküler. İster tok sözlü olsun, ister uzunca anlatsın meramını, bu öyküler, edebiyatın, linçe, linç atmosferine direnişidir.
Hiçbir şey olmamış gibi geçiştirilen ve unutulan, vicdan sızlatan zamanlara dair edebiyatçıların tarihe düştüğü edebi bir itiraz...
Vur Ulan Vur’da linç saldırılarının neredeyse yarı-resmî kurbanı olan Kürtlerle ilgili öyküler de var, mağduru “müphem” öyküler de...
Azınlıklar da var azınlıkta kalanlar da... Failler de, mağdurlar da...
Memleketin karanlık yüzü, ıssızlığı, kalabalığı, suçluluğu...