Hayat sevdiklerimizin kaybının kesintiye uğraması mümkün mü?
Buraya kadarmış, sesimizde önümüzde yeni yollar açılabilir mi?

Otuz yaşındaki Amande Luzin parlak parlak bir temmuz günü Fransa'nın Auvergne gezisinde kiraladığı eve ilk adımını atar. Onu bir lütuf gibi karşılayan pencereler parmaklıklı eve uzaktaki dünyanın aksine karanlık ve sessizlik hakimidir. Amande kaybettiler ve yaşadıkları acılardan sonra bir sığınak olarak görüldüğü yerde gözlerden uzakta yaşamaya karar verin.
Mevsim yazdırdı ama Amande pencereden dışarıya bakmaz, panjurları bile açmaz. Artık hayatına karışmasını istememektedir. Ta ki hepsi bir arada birbirleriyle o boğucu günlerde evin bir yerinde eski sahibi Madam Lucie'nin tuhaf notlarını bulana dek: Uzun yıllara aktarılan takvimlerin üzerine güzel, birleşimli bir el yazısıyla evin varlığının bakımı için basit ve ayrıntılı talimatlar kayıtlıdır. Arazi orada, kapının hemen ötesinde, terk edilmiş ve işlenmemiş bir şekilde uzanmaktadır. Amande şehirli bir genç kadındır ve görünüm hiç lastik çizmemiş ama yine de bu fikra direnemez. İlk tohumu eker ve bir filiz görür. Kederinin bataklığında küçük, mis kokulu bir gelecek vaadi…
Gökyüzünün Tüm Mavisi kitabının yazarı Mélissa da Costa bu cesaret ve duygu yüklü romanıyla bizi gözlerimizi, duyularımızı ve kalbimizi açmaya davet ediyor. Yarınlar, insanın hayatıyla barıştıran doğaya yazılmış bir şiir gibi.

“Mélissa Da Costa yas gibi ağır bir konunun ele alarak dayanma gücü ve umutla dolu bir romana imza atmış.”
Le Progrès

“Tıpkı kendi varoluşumuz gibi gözyaşları ve kahkahalar karşılayan samimi bir roman.”
Il Venerdì di Repubblica

"Yarınların usulü yeniden doğuşun, hayata uyanışın öyküsü. Doğanın gücü ve verdiği mesaj bütün sadeliğiyle, özü ve kutsal ayrıntılarıyla ele alan harika bir kitap."
Le Goût des Mots

“Bizi teselli etme gücü doğadan alan olağanüstü bir hikaye.”
Psikolojiler

“Hassas, zarif, ışıltılı ışıltılı...”
Mutluluk

“Adil ve dingin bir kalemin eseri.”
Liret