Hakikat yolu, her insanın kendi içindeki yoldan geçer. Bu yolculukta rehberler, kavramlar, öğretiler sadece araçtır. Ancak araçlara tutunan, onları kutsayan kişi, yolculukta ilerlemek yerine, o araçların içinde hapsolur. Tabelalar, yolculuğu kolaylaştırabilir; ama bir tabelaya bağlanan yolcu asla hareket edemez.
Çoğu hakikat tarifi ya eğridir ya da sözleri eğri kullanılır. Hakikati gerçekten arayan kişi, bu tariflerin ötesine geçmeli, zincirlerini kırmalıdır. Kendisini kelimeler dünyasının ötesine taşımalı, hisler ve sezgiler dünyasına adım atmalıdır. Sezgi dünyasında akıl susar; kelimeler biter ve sadece yaşanan gerçek kalır. Bu, insanın kendi ışığını keşfettiği, özgürlüğüne kavuştuğu andır. Hakikat ulaşılamaz bir hedef olarak bizi kendine çekendir, ancak asıl bizi dönüştüren bu çekim ile yaptığımız yolculuğun kendisidir. Bu dünyada ne kadar çok bilgiye, öğretiye ve rehbere bağlanırsak, yolda yükümüz o kadar ağırlaşır. Oysa özgürlük, bu yükleri bırakmakla başlar. Sorgulamaktan korkmayan, kendi iç sesine kulak veren ve her şeyin ötesinde kendi yolunu çizen kişi, hakikatin kapısını aralar. Sonunda hakikat yolculuğu bir kavram değil, bir deneyimdir. Bu yazılar da bir hakikat tabelası gibi değerlendirilebilir, şimdi sizi dünyaya diktiğim bu tabelada yazanları dikkatlice okumaya davet ediyorum, işte o tabelada yazanlar:
“HİÇBİR TABELAYA BAĞLANMAYIN”