incelen uykum kadife bir hatıranın önünde soyunuyorüstünden geçmeyeceğim bir sırat taşıyorum irademin altındaaldığım onca nefesin yarısında sınandığım sabahlarbilişimin tanrıdan kaçırdıklarıyla örüyor dünyamıhiçbir orana girmeyen yüzüm gözümnasıl ekildiğini bilmediğim tohumu koparıp atıyor içimdenbunca kuyu bir gün öleceğim için kazılıyor her yerehamile bir tarla mağlubiyetimi büyütüyor karnındane hikmetse bir avuç suylakoyduğunu çoğaltan toprak insanı çürütüyorbelki ölülerin mahsul vermediği bir yer vardıgözünü çevir ve gezdir masumun oğluherkesin kendi iradesiyle yaratıldığı laftıtanrı elma kokuları arasındahavva’yı âdem’i yenmesi için yarattı