Kollarını iki yana açıp etrafına bakarak, ulan kuş değilim ki uçup gideyim. Kendi kendine konuştuğunu görüp, söylediklerini duyup anlayanlar, deli olduğunu sanmış olmalılar ki, şaşkınca bakıyorlar yüzüne… Ne bakıyorsunuz. Uçamıyor işte insan, uçup uzaklaşamıyor. Kalabalıkta gölge olarak yaşamaya devam ediyor. Söylediği son sözlerin duyulmasını da umursamıyor.